მნახველის გაოცებას იწვევს საუკუნოვენი აკაკის ხე, რომელიც სოფელ გურჯაანში ჯაჯანაშვილების ეზოში დგას. ათწლეულების შესახებ მოგვითხრობენ დატოტვილი და დაკოჟრილი ფესვები, სასწაულად გადაგრეხილა ერთმანეთში წარსული და მომავალი. ნათქვამია, „ხე ფესვებიდან იზომებაო“, ამის შემხედვარეს, უფრო სარწმუნოდ სჩანს ოჯახის უფროსის, ნოდარ ჯაჯანაშვილის მონაყოლი: „12 წლის ბებიაჩემი დაახლოებით 1890 წელს რძლად მოუყვანიათ; როგორც თვითონ იხსენებდა, ეს აკაკი უკვე კარგად დიდი ყოფილა, ვინ დარგო - არავინ იცის. ისკია, რომ ამ ტერიტორიაზე, იოანე ნათლისმცემლის ეკლესიის მახლობლად, რამდენიმე აკაკის ხე იდგა, ერთზე ზარიც ეკიდა. ყველა ჩემმა თანასოფლელმა იცის, რომ ეს წმინდა ხეებია, ტოტსაც კი არ ვაჭრით, თვითონ თუ დაიმტვრევს ქარის დროს. ფუღუროს ხომ ხედავთ?! ბავშვობაში აქ ვიმალებოდით ხოლმე, ახლა უკვე ჩემი შვილიშვილები თამაშობენ,“- ამბობს ნოდარ ჯაჯანაშვილი. ადგილობრივები იოანე ნათლიმსცემლის ეკლესიის მიმდებარე ტერიტორიას ზემო წითელ უბანს ეძახიან. სპეციალისტების თქმით, საქართველოში უძველესი დროიდან მიაჩნდათ წმინდა ხედ - აკაკი, რომელიც თითქმის ყველა სალოცავს დაჰყურებდა. IV საუკუნეში ჯვრის შესაქმნელად “აკაკის ხე” გამოიყენეს, რომელიც დღევანდელი მცხეთის ჯვრის ფერდზე, წმიდა ნინოს ლოცვით აღმოცენებულ წყაროსთან იყო აღმართული. მარადმწვანე, სურნელოვანი ხე სასწაულებრივად კურნავდა ცხოველებსა და ფრინველებს. ქართულ საისტორიო წყაროებში დაცული გადმოცემის თანახმად, ძვ. სტილით 25 მარტს, ხარება დღეს, მეფის ძემ – რევიმ და ეპისკოპოსმა იოანემ მორწმუნეების თანხლებით მოკვეთეს ხე, მიწაზე შეუხებლად შეაბრძანეს მცხეთაში და სვეტიცხოვლის სამხრეთ კართან აღმართეს, სადაც 37 დღე კვლავ მარადმწვანედ იყო.